Czy jesteś wobec siebie samokrytyczny

Samokrytycyzm – zmora dobrego samopoczucia

W życiu zdarzają się sytuacje, które wpływają na nasze samopoczucie. Może to być konflikt, popełnienie błędu, nieosiągnięcie celu, który sobie wyznaczyliśmy. Może też pojawić się nowa świadomość czegoś, z czym wcześniej nie mieliśmy kontaktu. Czasem ktoś potraktuje nas źle, a my przyjmujemy jego reakcję jako wyrocznię własnej wartości.

W takich momentach naturalne jest odczuwanie smutku, złości, wstydu czy poczucia winy. Te emocje są ważne, informują nas o tym, co nas boli, dlaczego nas boli i gdzie przebiegają nasze granice. Skłaniają do refleksji i zatrzymania się przy sobie.

To co istotne, to sposób, w jaki odpowiadamy na ten stan – czy będziemy siebie krytykować i „dowalać” sobie, wzmacniając trudne emocje, aż zaczną dominować nasz dzień lub dłuższy czas, czy może okażemy sobie życzliwość, zrozumienie i zaopiekujemy się sobą?

Samokrytycyzm może objawiać się w następujący sposób:

• Obwiniasz siebie.
• Mówisz do siebie krzywdzące rzeczy:
  „Jestem beznadziejny”, „Nie cierpię siebie”, „Znowu wszystko zepsułem”, „Jestem głupi”.
• Wymagasz od siebie bycia idealnym, aby zasługiwać na akceptację i istnienie.
• Nie akceptujesz stanów słabości czy wrażliwości.
• Bagatelizujesz swoje cierpienie, mówisz sobie „przesadzasz”, „inni mają gorzej”.
• Myślisz w zniekształcony sposób, np.: „Nic mi nie wychodzi”, „Wszystko robię źle” ,choć w rzeczywistości wiele rzeczy Ci się udaje, tylko w emocjonalnym kryzysie zapominasz o tym.